ξενοφωνώ

ξενοφωνῶ, -έω (Α) [ξενόφωνος]

1. μιλώ ή ηχώ παράξενα

2. λέγω παράξενα, παράδοξα πράγματα

3. παθ. ξενοφωνοῡμαι, -έομαι

α) ακούω παράξενες φωνές («ταράττονται ξενοφωνούμενα», Κύριλλ.)

β) καταπτοούμαι από παράδοξες εκφράσεις.